Recepten voor Italiaanse vleesgerechten

Een rubriek met de belangrijkste vleesgerechten uit de Italiaanse keuken en oude of authentieke Italiaanse recepten uit de regionale keuken. Behalve de legendarische Florentijnse steak staan de Italianen niet bekend als grote vleeseters. Dat wil zeggen, niet in hoeveelheid. Kwaliteit is wat anders. De Italiaanse keuken weet als geen andere keuken legendarische vleesgerechten te presenteren die wereldbekendheid hebben verworven. Om er maar een paar te noemen: Saltimbocca alla Romana, Osso Bucco alla Milanese, Scaloppine alla Perugina. Buiten deze bekende recepten geven we je ook minder bekende, maar niet minder lekkere gerechten. Probeer ze eens!
De nieuwste Italiaanse recepten voor vleesgerechten
Daar hebben we in het Nederlands eigenlijk geen goed woord voor. Polpettone kan soms een gehaktbrood betekenen, maar ook wel een rollade. De ingrediënten kunnen van alles zijn, het meeste bekende is natuurlijk het brood gemaakt van gehakt vlees, maar er zijn recepten voor vis, of alleen groenten. Het is weer eens iets waar je je fantasie op kan los laten.
Recept voor dunne plakken vlees die je met een pasta van olijven en tomaat vult met een heerlijk pittige saus. Je kunt het met rijst, couscous of een parelpasta zoals ik het deed serveren. Sneller dan je denkt, het staat binnen een half uur op tafel.
Rosbief met tonijnsaus. Het gerecht Carpaccio werd geboren in 1961 in Harry's Bar in Venetië, op het menu heet het 'Carpaccio Cipriani'. De beau monde, die in die tijd van Harry's Bar hun favoriete verzamelplaats hadden gemaakt, noemde het gerecht naar de Renaissance schilder Vittorio Carpaccio, vanwege het typische rood dat in al zijn schilderijen terug te vinden is. Er zijn uiteraard variaties op het thema Carpaccio. Bij mijn eerste bezoek aan Harry's Bar werd ik vergezeld door maar liefst 3 top hotelmanagers, die van de St Regis, Hotel Danieli en Palazzo Gritti.
In 1949 schreef de slagersbond een wedstrijd uit om gehakt meer populair te maken en een slimmerd verzon de kreet ´Woensdag, gehaktdag´ en verdiende daarmee f. 25, wat een hoop geld was in die tijd. Marketingmensen, die toen nog geen marketingmensen heetten, want dat beroep bestond nog niet onder die naam, ontvingen de slogan met gejuich. En het bleek een winner en een blijver ook al eten we geen gehakt meer op woensdag.
Het is een van die gerechten waar talloze variaties van bestaan, maar uiteindelijk smaakt deze het beste. Koud op een terras te midden van de wijngaarden met een goed glas Cortese di Gavi. Dit is mijn versie van het recept Vitello Tonnato, mijn aandacht gaat vooral uit naar mals vlees en goede olijfolie, want volgens mij verlies je teveel smaak door het bijvoegen van onze moderne mayonaise, die van dit delicate gerecht een vette hap maakt..
Dit recept voor stoofvlees op z´n Italiaans kent haar origine in Abruzzo, maar laten we eerlijk zijn, het wordt natuurlijk overal op de een of andere manier gemaakt. Vroeger gooiden de huisvrouwen alles wat er nog op voorraad lag in de pan, en als het een taai stuk vlees was marineerden ze het eerst 24 uur in een jonge wijn van het land.
Heerlijk recept voor kalfslapjes met Marsala, walnoten en pancetta, de naam en de creatie van het recept komen van een beroemd Italiaans restaurant in Australië, waar veel Italianen naar toe emigreerden in de vorige eeuw. Ik was vergeten hoeveel pannen je nodigt hebt voor dit gerecht en kwam bij het hermaken dan ook goed in de knoei. Ik raad je aan eerst het recept goed door te lezen voordat je begint.
Maastricht is mijn stad in Nederland, mijn moeder had daar in vroeger jaren een reisbureau aan de linkeroever, ik studeerde hier toerisme en vierde natuurlijk Carnaval als geen ander, zelfs al bleef ik de buitenlander! Vergis je niet, iedereen van boven de rivieren wordt er gezien als buitenlander. Het is dan misschien al lang geleden, maar ik kan me nog goed herinneren dat ik met bevroren tenen voor de frietkraam stond op het Onze Lieve Vrouweplein op een donkere Vastenavond met friet met heerlijk warm zoer vleis. Er zijn twee dingen die ik hier in Italië écht mis. Niet het Carnaval natuurlijk, want dat doen ze hier in ook in stijl. Maar Wat ik wel mis zijn écht Franse baguettes en zuurvlees. Maar Beide kan ik inmiddels zo geperfectioneerd namaken, dat ik iets nieuws wilde doen, een soort meestrichs-Italiaans fusion gerecht. En ik moet zeggen, ze waren zo lekker dat je het het liefst allemaal in een keer wil opeten.
,Als 12 jarig jochie kookte ik zo ongeveer voor het eerst voor ons gezin. Dat was culinair niet hoogdravend. Te gare macaroni elleboogjes van Honig met spekjes en tomatensaus, wat fijngesneden prei, bieslook en peterselie maakt het al heel bijzonder. Goulash was ook zo'n favoriet van mij. Suddervlees maar dan met paprika, aardappelen, soms rijst en op tafel de cayennepeper omdat het anders voor de 'kleintjes' te scherp zou worden. In mijn studententijd was dat zeker in de winter regelmatig op het menu.
Op Sardinië wordt dit authentieke herdersgerecht ´Spinu di maiale´ genoemd. De traditionele recepten van dit mooie Italiaanse eiland komen uit de eenvoudige boerenkeuken en gebruiken ingredienten die uit eigen veld of schuur komen. Het is heel simpel te maken maar heeft wel een dik uur nodig voordat de wijn helemaal verdampt is. Je kan je voorstellen hoe dit gerecht achter op de houtkachel geschoven werd om daar te blijven sudderen totdat de familie aan tafel aanschoof, misschien met een paar gekookte aardappelen of een groente uit de moestuin erbij.
Menigeen zal zich de schok herinneren waarmee men de eerste keer met een Florentijnse biefstuk werd geconfronteerd. Men verwacht geen vleesbrokken van dit formaat in de doorgaans wat vlees betreft zo matige Italiaanse keuken.
Groentepakketjes met lamsvlees - Mazzarelle Teramane Een vriendin, chef-kok Annarita di Domenico, begint een bekendheid te worden ze is zelfs vaak op de italiaanse tv om te vertellen over de (h)eerlijke keuken van Teramo. Laatst werd ik door haar uitgenodigd om zelf eens te zien wat een klus het is om de ‘Mazzarelle Teremane’ te maken, hier bekend als ´una prelibatezza´, een delicatesse uit de stad Teramo!. Mazzarelle zijn een soort groentenpakketjes, gevulde andijviebladeren met stukjes lamsvlees (hart en longen), uien en verse knoflook, peterselie en allerlei kruiden die nu in de natuur te vinden zijn, ‘ieder massaia’ (kokkin) heeft haar geheime ingrediënten.
Abbacchio al forno come i romani - een typisch kerstgerecht in Rome Als de kerstwekker bij de Romeinen afgaat, komt successievelijk de run op de ´betrouwbare handelaars´ voor groenten, vlees en gebak. Het is nu eenmaal gewoonte bij de Italianen, maar zeker bij de Romeinen om bij je fruttivendolo (groentenboer) of je maccelaio (slager) di fiducia je inkopen te doen. Je bent er namelijk van overtuigd dat hij je de beste producten verkoopt en de slechtere stukken voor andere kopers bewaart. En dus ga je op weg om de mooiste lamsbout aan te kopen voor het kerstdiner. Lam wordt meestal geassocieerd met Pasen, maar in Rome mag een lam gespeend zijn, wat het technisch gezien een jong schaap maakt.
Costolette con patate novelle De combinatie van nieuwe aardappeltjes in pancetta met lamsvlees is heel lekker, vooral in de wat zoete saus die er bij wordt geserveerd.
Moeilijk te weerstaan en heerlijk hoofdgerecht uit de regio Lombardije. Je maakt gebruik van een kalfsstukje van ongeveer 3 cm dik. Verwar dit niet met onze kotelet waar meestal nog been aan zit.
Cotolette di Vitello o Maiale alla Sarda Het recept is voor kalfsvlees maar er kan evengoed gebruik worden gemaakt van varkenscoteletten (zonder been). De paneer bevat oregano en saffraan.
Dit gerecht smaakt zoals het eruit ziet, watertanden doet het. De combinatie van een sappige steak, asperges en artisjok is de ultieme verleider. Volgens sommigen zouden de artisjok, de asperge èn de biefstuk volgens een volkswijsheid alledriel lustopwekkers zijn, maar daarvoor bestaan geen wetenschappelijke bewijzen. Het is wel een gerecht waarbij je iets ervaart, al was het alleen al omdat de texturen zo divers zijn en het zo verrassend is van smaak. De bereiding is niet complex maar wel een beetje tijdrovend, de kunst ligt er in om alle ingredienten met liefde voor te bereiden.
Varkensfilet in zoetzure saus. Uit: 'Heerlijk Rome' van Sara Manuell i, een recept uit het hoofstuk Ghetto e Isola Tiberina. Dit is natuurlijk geen joods recept, maar een recept van Sora Lella, het restaurant dat tegenover de synagoge op het Isola Tiberina ligt.
Hoe we in hier aan lamsvlees uit de bergen van Lucano in Basilicata moeten komen weet ik ook niet, laten we maar hopen dat de smaak van ons lamsvlees niet te veel afwijkt.
"Arista alla Fiorentina" - Geroosterd varkensvlees op z'n Florentijns met verse kruiden. Is ook een heel geschikt recept voor de BBQ, mits vooraf in de oven voorgebraden. De Florentijnse arista, een braadstuk, is een veel voorkomend stuk vlees in heel Toscane, vooral voor de zondagse lunch, maar wat voor velen gewoon een stuk braadvlees is, de manier waarop ze het in Florence klaar maken maakt het toch weer typisch anders. Pellegrino Artusi schrijft dat de ´arista´ in het begin van de 15 de eeuw als gerecht werd opgediend. In Florence, tijdens een banket voor Griekse gasten, werd dit gerecht op tafel gezet en het was kennelijk zo´n succes dat de gasten niet ophielden om: ''arista, arista!'', uit te roepen. Arista (afgeleid van het Griekse agathos), betekent ´heel goed´.
Een heerlijke schotel van lamvlees en paddenstoelen. Gebruik eens een mengeling van wilde bospaddestoelen in plaats van gewone witte champignons.
De meest bekende manier om kalfslapjes/scaloppini klaar te maken is natuurlijk 'alla Milanese', maar dit is zo bekend en simpel dat we variaties op het thema bijvoegen. Hoewel het beroemde kalfslapje voornamelijk in verband wordt gebracht met Milaan, bestaat het eigenlijk door heel Italië. Het is een gerecht wat snel en gemakkelijk te maken is, maar het heeft een lange historie. Het verscheen voor het eerst in een menu dat de monniken van St. Ambrosius maakten in 1134 en wat ze ´lompolos cum panito´ noemden. Het geheim is dat je de lapjes paneert met ei en broodkruim en daarna bakt in geklaarde boter, boter waar water en proteïne uit is verwijderd, waardoor de boter niet verbrandt. Vlees dat gebruikt wordt voor de scallopini komt uit de lende van het kalf en werd oorspronkelijk gesneden met het bot eraan, met een dikte van ongeveer 2 tot 3 cm. Tegenwoordig wordt het bot er meestal uit gesneden door de slager.
Het gebruik van walnoten en saffraan kom je in de keuken van Sardinië veel tegen, en natuurlijk is lamsvlees een van de belangrijkste vleessoorten van het eiland waar veel schapenkuddes in het wild rondlopen.
Pancotto, is een zeer eenvoudig maar lekker gerecht. Pancotto of ook wel Panada genoemd, is namelijk het gerecht van de armste Italianen, het is eigenlijk gebaseerd op het hergebruik van oud of droog brood en kan losjes vertaald ook brood-soep worden genoemd.
Het recept voor dit gerecht komt oorspronkelijk uit Milaan. Als het goed bereid wordt is dit een van mijn Italiaanse lievelingsgerechten, vooral in de winter. Jammer dat het in veel restaurants buiten Italië vaak zo onzorgvuldig, vettig en met minder goede kwaliteit vlees wordt bereid. Osso Buco, Ossobuco of Osso Bucco alle schrijfwijzen worden gebruikt.
Kalfslapjes met Italiaanse ham, een gerecht uit de streek rond Rome . Hoewel men tegenwoordig de Saltimbocca meestal plat serveert, een kalfslapje met daar bovenop een paar plakjes prosciutto ham en een blaadje salie, worden in het oorspronkelijke recept de ingrediënten opgerold als een kleine rollade.Saltimbocca leent zich ook uitstekend voor kleine borrelhapjes.
Populaire onderwerpen
Over deze Italiaans gastronomische onderwerpen, maar ook recepten, hebben we zo vaak geschreven dat een verzamelpagina nodig was om alles op een plek te kunnen raadplegen.