Soms kom je ongelooflijk lekkere dingen tegen op de onwaarschijnlijkste plaatsen. Ditmaal op de luchthaven van Brindisi in Puglia. De vlucht had 2 uur vertraging en zou pas ver na middernacht vertrekken. Boos, moe en gefrustreerd omdat een paar dagen welverdiende rust aan het strand van de Salento nu voor niets zal zijn geweest. Ik verwacht niet voor 4 uur mijn bed te zien en de volgende ochtend heb ik al weer vroeg afspraken. Om die tijd is er ook in Zuid-Italië niets meer te eten te vinden, dus ook nog honger.
Een barretje is nog open en ik besluit om mezelf te trakteren op een ijsje. En dan gebeurt het: een subliem ijsje, met een smakencombinatie die al mijn irritaties glad strijkt. OMG wat zalig. Volgens het kaartje bij de bak is het vijg en citroen en amandel.
Thuis heb ik wat geexperimenteerd en kwam ik met het volgende recept. Niet exact hetzelfde nog, maar ik blijf er aan werken. En om eerlijk te zijn heb ik ook een beetje leentjebuur gespeeld bij een bevriende foodblogger.
Omdat het moeilijk is de maten aan te geven van vruchten, zul je zelf de hoeveelheden wat moeten testen zodat je de juiste zuur en zoet combinatie krijgt.
Tip: Niet blijven proeven tijdens het maken!
