Vandaag stond ik de markt op de hoek van onze straat en kocht een bos courgette bloemen, de handelaar wilde er kennelijk van af en drukte me gratis nog een tweede bos in handen. OK, dacht ik, dat is goed maar wat ga ik er mee doen. Daar had ik snel antwoord op. De 90-jarige moeder van de tabacchaio stond me in de deuropening al op te wachten, een positie die ze trouwens altijd inneemt.
"Zo Elisabeth, wat ga je daarmee doen?" vroeg ze en zonder antwoord af te wachten ratelde ze verder dat de enige manier om courgette bloemen te eten was om ze te vullen met mozzarella (de echte bufala, geen magere!!) en dan in de frituur. Of ze ook een minder vette variant van dit recept kende was mijn vraag, maar dat was niet aan haar besteed. "Je eet het toch niet ieder dag", werd ik in de hoek gezet met een veelzeggend schouderophalen. Even laat sta ik In de hal van mijn palazzo samen met onze vriendelijke portier, die ook al wil weten wat ik met al die bloemen ga doen. Ik vroeg hem om raad want hij weet best van lekker eten. "Er is maar een manier" begon hij uit te leggen, je vult ze met mozzarella di bufala, de echte natuurlijk, en dan in de frituur. Een ander recept is er gewoon niet. "Mager" lacht hij me uit, "bewaar dat maar voor een ander recept". En ik zie hem denken, ´die rare buitenlanders, je eet het toch niet iedere dag´. Ondanks alle raadgevingen heb ik toch een minder calorierijk recept gevonden. Probeer het maar eens uit.
