Mijn onvergetelijke hotelverblijven in Italië

Over de afgelopen 10 jaar heb ik misschien wel in honderden Italiaanse hotels geslapen. Ongeacht de luxe, de ligging of de prijs heb ik aan een aantal hiervan bijzondere herinneringen die ik me wel voor eeuwig bij zullen blijven. Iedere keer als ik de naam hoor van zo'n hotel of ik zie er iets van voorbij komen op een of ander mediakanaal begin ik vanzelf even weg te dromen.

Goede herinneringen zijn nu eenmaal ons meest kostbare bezit en juist daarom zou ik iedereen aanbevelen om jezelf eens te trakteren op een nachtje slapen in een van deze juweeltjes. De hotels die ik hieronder noem zijn bij lange na niet allemaal super de luxe, maar ze hebben me wel een dosis nostalgie meegegeven die me laten verlangen naar meer. De hotels waar ik overnacht hebben de publiciteit nauwelijks nodig en als ze je als reisjournalist uitnodigen dan is het vaak omdat ze toch een kamer vrij hadden en een leuk persberichtje zo nu en dan is wel grappig. Ondanks dat moet zo'n bezoek, dat meestal via via wordt geregeld, uiteindelijk een strenge dame passeren van een P.R. bureau ergens in London, Milaan of Rome die dat moet goedkeuren.

The Grand Hotel, St Regis in Florence

Ik vierde hier ooit een belangrijke verjaardag, in een suite met uitzicht over de Arno. Het hotel is niet eens zo groot en eigenlijk zou je het zelfs vrij sober kunnen noemen. De kamers daarentegen zijn licht en ruim met luxe in overvloed. Elke kamer herinnert aan de glorietijd van de 15e eeuw, in Florentijnse, de Medici of Renaissance stijl ingericht met druk versierde plafonds, fresco's en brokaat. Die avond was er een fantastisch feest georganiseerd in de grote hal naast de lobby en kwam het statige hotel plots tot leven. We besluiten te gaan gate crashen, trekken onze mooiste rokjes aan en pikken een paar glazen champagne van de obers bij de ingang. Ik hield er later een juwelen-ontwerper van Bulgari aan over maar de relatie liep binnen een maand op de klippen.
Nostalgisch hoogtepunt: Roomservice klopt aan met een fles champagne en een verjaardagstaart.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

Le Sirenuse, Positano

Hier was ik een dag of twee ergens in een prachtige lentemaand, nog te koud voor het zwembad maar we kunnen al wel in de kamer in het bad dobberen met het raam open en genieten van het uitzicht over de kalme Middellandse zee met een glas Prosecco. Later worden we uitgenodigd in de lounge/bar en drinken we cocktails uit glazen van Moretti speciaal ontworpen voor onze gastheer Antonio Sersale, waarschijnlijk het resultaat van een slimme barter tussen beide heren.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

Impressie Le Sirenuse door de ogen van Poppy de Villeneuve

Le Sirenuse from Poppy de Villeneuve on Vimeo.

Palazzo Avino, Ravello (het vroegere Palazzo Sasso)

Dit kasteelhotel mag je gerust decadent noemen, het prijkt op een berg tussen Amalfi en Salerno en heeft een ongeëvenaard uitzicht over het zuidelijk deel van de Tyreense kust tot aan het nationaal park van Cilento. Ik logeer hier vlak na het verblijf in Positano en het is een geheel andere ervaring dan de Sirenuse. Dit hotel heeft misschien in vergelijking een wat stoffig karakter, maar het is ongetwijfeld van een decadente chique met ramen die open gaan naar de tuin en de terrassen van het hotel met daaronder de diepblauwe zee zover je kunt kijken. Nostalgie heeft hier voor mij de reuk van Thè Vert van Bulgari. Het Italiaanse merk maakte vroeger zakjes met badparels en in dit hotel liggen ze nog voor de gasten in de badkamers. Dus verbind ik de geur waarschijnlijk voor altijd met een verblijf in dit hotel. Nieuwsgierig vroeg ik waar ik ze zou kunnen kopen. Een weekje later zat er opeens een doosje Thè Vert badparels bij de post. Kijk dat is een service die je niet meer vergeet.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

Hotel Adler Thermae in Bagno Vignoni, Toscane

Goede hotel herinneringen komen soms niet direct in de gewenste vorm. De bedoeling was dat ik 2 volle dagen zou genieten van een van de mooiste SPA's van Italië. Alleen kom ik hier aan met een vreemd soort allergie die ik had opgedaan in de zonnige wijngaarden van Zuid Tirol, die wat later St Jacobs psoriasis blijkt te heten en het verschrikkelijk jeukt. Het personeel van Adler stuurt me naar de huisdokter voor een diagnose en daarna wikkelen ze me in een wrap van wijnbladeren. Wat later laten ze me nog stilletjes een tijdje weken in een bad met sulfiet. De jeuk werd inderdaad wat dragelijker en ik ben ze tot vandaag nog dankbaar voor de goede zorg.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

Hotel Egadi, Favignana, Sicilië

Een klein hotelletje in een straatje niet ver van de vismarkt en het dorpsplein. Geen overweldigende luxe en ook geen honderden euros per kamer. Als ik me goed kan herinneren is het ergens midden in de maand juni, en weer vier ik mijn verjaardag, die op de 13de valt ver van huis. Bij aankomst word ik meteen aan tafel gezet, ook al is de keuken eigenlijk al gesloten. Een verse carpaccio van Spada in olijfolie, zo eet je die nergens volgens mij. Pas aan het einde van de middag kom ik eindelijk op mijn kamer, een single die net is ingericht als die van Van Gogh in Arles, met blauw geschilderde muren, een eenpersoonsbed langs de rechtermuur, twee stoelen en een klein bureautje. Het verschil ligt in het uitzicht, ik kijk uit over de witgekalkte terrassen van Moorse huizen en daarachter de hemelsblauwe zee. Ik hoor hoe ze verderop op het plein voorbereidingen treffen voor een jazzconcert dat me tot diep in de nacht zal bezighouden. Hotel Egadi wordt gerund door een enthousiast en werkelijk uiterst attent koppel dat oorspronkelijk uit Milaan afkomstig is, binnen de kortste keren voel je je als een ver familielid die is aan komen waaien, een ervaring die moeilijk te recreëren is.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

The Westin Europa & Regina, Venetië

De kamers zijn van een pluche luxe met marmeren badkamers en Venetiaanse kroonluchters, de 'gemeenschappelijke ruimtes' als ik ze zo moet noemen, de lounge en hal zijn behangen met kroonluchters van het eiland Merano, de muren ingelijst met goud brokaat en spiegelwanden. Een waar paleisje is het aan het Canal Grande. Elke vrouw voelt zich een prinses, iedere man minstens een belangrijk diplomaat.
Als ik er ben is het een van de laatste dagen voor de hotel manager van de Westin Europa & Regina in Venetië, een uiterst charmante jonge 40er uit Napels en hij doet in ieder geval zijn best om mijn interesse te verdienen. Ik word prompt na onze ontmoeting van junior naar master suite geswitcht, en dat betekent het verschil tussen een uitzicht op een wat saaie achtergevel of het Canal Grande plus een extra zitkamer. Ik houd mijn hoofd koel maar neem wel de uitnodiging aan om samen in Harry's Bar te gaan eten in het gezelschap van twee andere hotel managers, waarvan een de nieuwe directeur van het dan nog te heropenen Hotel Palazzo Gritti. De rekening is gelukkig niet voor mij want voor wie houdt van nostalgisch dineren in Venetië, is dit waarschijnlijk een van de duurste opties maar ontegenzeggelijk een van de meest authentieke. We drinken dry martini's bij de pasta en dat gaat die avond door tot dat Harry Cipriani voor mij een van zijn boeken signeert en hij ons tenslotte eigenhandig door de achterdeur naar buiten zet.

Verdere info over dit hotel, klik hier.

Hotel La Russie, Rome

Ik weet het niet zeker maar denk dat dit misschien wel het duurste hotel is van Rome, bekend om celebrity gasten en ontmoetingspunt voor de garde aan diplomaten die de snoeppost Rome hebben behaald, next stop ongetwijfeld Washington D.C. Ook beroemd om de weelderige tuinen en het restaurant wat zich uitstrekt over verschillende tuinterrassen achter het hotel. Bij kaarslicht dineren modieuze koppels en achter de grote ramen van mijn kamer kan ik eenzaam meegenieten van klinkende champagne glazen en het romantische achtergrond-muziekje. Geroezemoes gaat door tot laat in de avond en als ik me dan maar een flesje Spumante laat brengen krijg ik er aardbeien bij geserveerd op een zilveren dienblad. Ik schrijf verder aan mijn artikel maar de Einzelgänger in mij krijgt het benauwd met deze mate aan romantiek die niet echt besteed is aan een eenzame reisjournalist zoals ik. Ondanks de treurige terugblik is het eigenlijk een van de meest prachtige eenzame momenten in mijn leven geweest waar ik nog altijd graag over vertel.

Verdere info over dit hotel, klik hier.