Asperges uit de Italiaanse keuken

In de gouden gloed van een vroege Italiaanse morgen, wanneer de eerste zonnestralen de straatstenen kussen, bevond ik me midden in een bruisende markt van een klein dorp. Mijn ogen, gewend aan de overvloed van Nederlandse supermarkten waar seizoenen haast niet lijken te bestaan, werden geprikkeld door de kleurrijke uitstallingen van het seizoensgebonden aanbod. Mijn Hollandse ziel werd plotseling geconfronteerd met de puurheid van de Italiaanse keuken: eten wat de aarde je geeft op dat specifieke moment.

Ben je op zoek naar een verrukkelijk Italiaans gerecht dat je gasten zal imponeren? Dan is dit recept voor groene asperges met saffraansaus precies wat je nodig hebt! De frisse en knapperige groene asperges combineren perfect met de rijke en romige saffraansaus. Dit gerecht is niet alleen heerlijk, maar ook een lust voor het oog. Het is eenvoudig te bereiden en kan worden geserveerd als bijgerecht bij een Italiaanse maaltijd of als een licht hoofdgerecht op zichzelf. Met dit recept voeg je een vleugje elegantie en raffinement toe aan je volgende diner.

Een geraffineerde combinatie van groene groente die het bijzonder goed doen als lichte zomer salade. Pak dit recept met geduld aan. Iedere groente behandelen we apart, het resultaat is bijna eetbare kunst. 

Een heerlijk zomerse salade van groene asperges en rode aardbeien (het oog wil ook wat), met wafels van Parmezaanse kaas, die heel gemakkelijk te maken zijn. Tip: Gebruik hiervoor geen Balsamico die 80 euro per fles kost!

Van noord naar zuid verspreid over de hele laars, zijn er meer dan zesduizend “città fantasma” (spookstadjes), de bouwvallen zijn ontelbaar. Vaak het gevolg van aardbevingen en ander natuurgeweld, en na de tweede wereldoorlog verlieten veel Italianen hun dorpen, boeren gingen werken als arbeiders in de grote steden en veel Italianen wilde niet meer zo afgelegen wonen. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis was ver weg, het postkantoor  twee dagen per week geopend  en scholen zaten zonder kinderen. Voor velen was het vooruitzicht op een toekomst in hun dorp verdwenen.

Of je nu witte asperges eet in Nederland, Vlaanderen of Zuid Tirol, kennelijk is de manier waarop mijn moeder dat klaarmaakte voor mijn vader, die er gek op was, een universeel recept waaraan per land een eigen naamkaartje wordt gehangen. Witte (sliert)asperges met geprakt ei waaraan bij mij thuis vooral een goede dosis vers geraspte nootmuskaat werd toegevoegd en met gesmolten roomboter werd overgoten, is de manier waarmee de meesten van ons zijn opgegroeid.  De Zuid Tiroolse variatie is als volgt. 

Recept, zoals jullie inmiddels weten is dit niet het echte recept, want daarvoor moet je het originele boek van Rene Zanderink raadplegen.

Ik heb er mijn eigen variatie op los gelaten.Serveer het met wat garnering van de dag uit je tuin of balkon. Ik had in de tuin verse oregano, peterselie en bloemen van de rucola tot mijn beschikking.

Mijn Slow Food vriend René Zanderink begint ineens allerlei leuke post's te schrijven op Facebook. Zo las ik dat de wilde groene asperge op Texel, waar hij deels woont, maar niet tevoorschijn wil komen. De droogte schijnt het, niets met Corona te maken. Ok, dacht ik, dat ding groeit dus net als in Italië ook daar op Texel in het wild.

Dit is mijn Italiaanse variatie op een klassieke witte saus waar naar believen veel prosecco en boter in voorkomt in plaats van olijfolie. Uiteraard kun je deze saus ook maken met olijfolie of een combi boter/olie maar dan mis je een beetje de decadentie van deze saus.  In deze smeuïge saus die sporadisch mislukt gebruik ik ook wel fijngesneden prei en als ik het kan krijgen verse oregano, al zou je het ook met dragon kunnen maken. De overgebleven prei kun je karameliseren en over de saus of over het stuk vlees strooien. Een absolute aanrader bij asperges, maar

Als wij Lage Landers aan asperges denken, zien we watertandend en likkebaardend uit naar het witte goud. In Olanda en België een heel dingetje vooral in mei, maar als het weer meezit zoals dit jaar ook al eind maart, begin april volop verkrijgbaar. Als wij dan in Italië komen dan ontdekken we dat de Italianen vrijwel het hele jaar asparagi in een of andere vorm op de menukaart hebben.

Ook avocado´s beginnen in Italië langzamerhand gemeengoed te worden, je ziet ze steeds vaker in de groentenafdeling van de supermarkten verschijnen. Verse koriander is misschien iets moeilijker, maar je kan het wel inruilen voor Italiaanse peterselie. Ik kreeg laatst de tip om koriander zaad wat wel in iedere supermarkt in het kruidenrek staat een dag of wat in water te weken en daarna in een pot met tuin aarde te stoppen. In een week zie je de plantjes al boven de grond komen.

Dit gerecht smaakt zoals het eruit ziet, watertanden doet het. De combinatie van een sappige steak, asperges en artisjok is de ultieme verleider. Volgens sommigen zouden de artisjok, de asperge èn de biefstuk volgens een volkswijsheid alledriel lustopwekkers zijn, maar daarvoor bestaan geen wetenschappelijke bewijzen. Het is wel een gerecht waarbij je iets ervaart, al was het alleen al omdat de texturen zo divers zijn en het zo verrassend is van smaak. De bereiding is niet complex maar wel een beetje tijdrovend, de kunst ligt er in om alle ingredienten met liefde voor te bereiden.  

Asparagi Uova per Merenda Merenda is de naam van de maaltijd die door de contadini, de boeren op het land zo halverwege de morgen wordt gegeten. Werk op het land begint bij het ochtendgloren en zo rond een uur of tien wordt het tijd voor een hap om de tijd tussen ontbijt en middageten te overbruggen. In de lente wordt dit gerecht ook vaak van wilde asperges gemaakt als die voorhanden zijn. Wilde asperges hebben meer smaak dan de gekweekte soort zo vroeg in het voorjaar.

Dit traditionele risotto gerecht met groene aspergestukjes kom je op de meeste menukaarten in Italië tegen.